I drzwi (Dobrego Pasterza)

Drzwi są wejściem do Kaplicy Najświętszego Sakramentu. W Ewangelii Św. Jana Jezus przedstawia siebie jako „Dobrego Pasterza”, który oddaje życie za swoje owce i ustanawia jedyny w swoim rodzaju związek pomiędzy Bogiem a człowiekiem. W centralnej części kompozycji widzimy Dobrego Pasterza – Chrystusa. Za nim stado owieczek. Na ręku jedna z nich, zagubiona – a teraz przez Niego odnaleziona. Trzymana przez Chrystusa laska podkreśla nieustanne pasterzowanie. Przy antabie liście i owoce winogron oraz kłosy zboża – symbolizują ofiarę krzyża, Najświętszego Sakramentu. Chrystus to prapasterz, ukryty pod postacią hostii. Zbliżamy się do Niego, idziemy na spotkanie, jak do Ojca (którego obecność zaznaczona jest odciśniętą na całej kompozycji, potężną dłonią). On pod natchnieniem Ducha Świętego, zesłał na ziemię swego Syna. W dolnej części drzwi znajduje się scena Narodzenia Bożego, czyli Boga wcielonego w człowieka. Dobry Pasterz to na końcu drogi ziemskiej Odkupiciel, który swoją śmiercią na krzyżu odkupił nasze grzechy. Stąd wizerunek apokaliptycznego Baranka na księdze z 7 pieczęciami. Obecnie na swoim terenie misję pasterzowania sprawują biskupi. Górny prawy róg drzwi wypełnia więc pastorał – znak biskupiej posługi.

II drzwi – boczne (Maryjne)

Prowadzą do ołtarza Maryjnego. Poszczególne sceny układają się tak, jakby otwierały się bruliony, ukazujące kolejne żywota Matki Bożej. W górnej części lewego skrzydła przedstawione jest Niepokalane Poczęcie – przypomnienie, że Matka Boża poprzez swoje narodzenie zmazuje grzech pierwotny. Stąd powyżej pojawia się scena wygnania Adama i Ewy z Raju. Poniżej przedstawiono Objawienie (Pokłon Trzech Króli), a po prawej stronie – motyw Świętej Rodziny. Powyżej – scena Wniebowzięcia. Jest to ilustracja dogmatu o Matce Bożej, który został ogłoszony w roku 1950 przez Piusa XII. Część środkową drzwi wypełnia zajmująca największą powierzchnię scena Zwiastowania dobrej nowiny przez Archanioła Gabriela. W lewej części pod Matką Bożą Duch Święty, obok symbol serca Maryi z 7 mieczami (oznacza odniesienie do 7 boleści). U podstawy drzwi znajdują się przedstawienia 2 najważniejszych Matki Bożej Częstochowskiego (po lewej) i Ostrej Bramy, z wizerunkiem Matki Bożej Miłosierdzia (po prawej stronie).

III drzwi (Jubileuszowe)

Są to drzwi główne świątyni. Związane są z aktualnym czasem, jubileuszowym dwu tysięcy lat odkupienia. Na drzwiach ukazano wszystkie lata jubileuszowe, począwszy od pierwszego Jubileuszu w roku 1300 – za papieża Bonifacego VIII, do Wielkiego Jubileuszu roku 2000. Znalazła się tu również data 1983, tzw. Mały Jubileusz, ogłoszony przez Jana Pawła II jako nadzwyczajny Rok Święty, kiedy mijało 1950 lat od śmierci Chrystusa. Elementem kompozycyjnym drzwi, usytuowanym w jego centralnej części, jest rzeźbiarskie zacytowanie Bramy Świętej z Bazyliki św. Piotra w Rzymie (zostały odlane za Piusa XII). Sceny rozcięte są na 4 segmenty po 4 kwatery, tak, że tworzą krzyż, zamykający – obok koła – cała kompozycję. W miniaturach watykańskich drzwi odnajdujemy następujące tematy: 1. Cherubin strzegący Bramy Raju, 2. Wygnanie z Raju, 3. Zwiastowanie Pańskie, 4. Anioł Zwiastowania, 5. Chrzest Jezusa w Jordanie, 6. Zagubiona owca, 7. Miłosierny Ojciec, 8. Uzdrowienie paralityka, 9. Przebaczenie Jawnogrzesznicy, 10. Nakaz przebaczania, 11. Zaparcie się Piotra, 12. Przyjęcie łotra do Raju, 13. Ukazanie się Świętemu Tomaszowi, 14. Zmartwychwstały ukazuje się w wieczerniku, 15. Zmartwychwstały ukazuje się Szawłowi, 16. Otwarcie Bramy Świętej. W tym kontekście szczególnego wymiaru nabiera postać Jana Pawła II celebrującego symboliczne otwarcie Bramy do trzeciego tysiąclecia. W lewej części drzwi ukazany jest Anioł Pokoju. Poniżej Matka Boża z Panem Jezusem, który przedstawiony jest z gałązką oliwną i gołębiem – a w dolnej partii ogólny herb papieski – symbol władzy Piotrowej. Natomiast po prawej stronie, w górnej części znajduje się lampka wotywna, zapalana w świątyni po jej konsekracji, w której odtąd zawsze będzie palić się światło, oznaczające, że tu mieszka Bóg. Przy odwołaniu się do symboliki Bramy Świętej naturalnym wydaje się umieszczenie w centralnej części drzwi widoku Bazyliki św. Piotra w Watykanie. Poniżej zaś znajdujemy widoki charakterystycznych elementów Szczecina, a w dolnej części wizerunki i herby 4 arcybiskupów, którzy wprowadzili archidiecezję szczecińsko-kamieńską w trzecie tysiąclecie: Jerzego Stroby, Kazimierza Majdańskiego, Mariana Przykuckiego i Zygmunta Kamińskiego. Napisy na drzwiach są kwintesencją istoty drzwi-bramy w Kościele: OTO JEST DOM BOGA, OTO JEST BRAMA NIEBA – czytamy w górnej partii, a u dołu: BŁOGOSŁAWIONY, KTO MU DRZWI OTWORZY.

IV drzwi – boczne (Eschatologiczne)

Prowadzą do ołtarza Miłosierdzia Bożego. Eschatologiczny, to odnoszący się do rzeczy ostatecznych (z greckiego eschatos – znaczy ostatni). Drzwi posiadają napis: ”Jam jest pierwszy i ostatni, żyjący na wieki wieków”. Litery – alfa i omega przypominają o początku i końcu. Analizując drzwi od dolnej części – na tle kuli ziemskiej, w prawym rogu widać porzuconą łódź (symbolizującą nasze „płynięcie” przez życie) i powoływanie dusz na Sąd Pośredni, a potem Ostateczny. Widzimy korowód niezliczonej ilości ludzi rozmaitych stanów. W tym momencie za każdym z nich stoi Dobry Anioł. W dolnej partii przygrywa im na skrzypkach śmierć. Chrystus Pan – w otoczeniu Boga Ojca i Ducha Świętego – jest naszym głównym sędzią. Jego wyroki ważone są na szali przeznaczenia przez Michała Archanioła. U boku Chrystusa Matka Boża Apokaliptyczna, wstawiająca się za każdym z grzeszników. W prawej części Święty Jan Chrzciciel, a za nim tłum świętych i błogosławionych i tych, którzy otrzymali łaskę zbawienia. Po lewej stronie Matki Bożej Czterej Jeźdźcy Apokalipsy oraz poniżej odniesienie do współczesności – walące się wieże World Trade Center – symbol naszych czasów. Po prawej, w dolnej części, nad kulą ziemską, dusze potępionych. Cała płaszczyzna skomponowana jest z prostokątów wznoszących się ku górze, które nachodząc na siebie potęgują grozę i przesłanie o rzeczach ostatecznych.